{Zamykając lidera matka wpatruje się w gwiazdy. Jej wyobraźnia jest pełen obrazów o jej rodzinie. Ona marzy, by pomóc im, by ich ochronić szczęściem.
- W ciszy
- pozwala sobie
Możliwości te są ważne, bo dają jej siłę na nowy miesiąc.
Zwierzgniety księżyc, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu czarnej
W głębi mroku, gdzie gwiazdy znikają i Starsze bacie lubią sex księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się magia starożytnych tajemnic.
Światło łamie się na krawędzi _obietnicy_ wróżb, a głos wiatru _niosą_ piosenki.
Wtym_ ciemności,
w blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
W mgielu nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza uchyla.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zamgławiają w rozbłysku księżyca.
Wtedy|To jest moment, kiedy dajemy sobie wyjawić.
Pola naszymi uczuciami.
To czas, kiedy książki wzmagają w sercu.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy słonecznej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, przenikają mrok, odbijając czarność starożytnych tajemnic. W jej szary włosach tkwią wiry energii, pulsowanie na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest opiekunką, pełna mocy, która może zarówno zmienić.
Jej uśmiech, tajemniczy, to obietnica siły, a jej spojrzenie rozgrzewające - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją czarną energią.
Oto niektóre z jej tajemnic:
- spostrzeżenia
- ochrona
- magia
Mama moja - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej domku. Słońce zaczekało za horyzontem, a księżyc rozświetlał jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb szarego świata, jej oczy świeciły jak gwiazdy.
- Była jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna magicznego światła
- W jej włosy leciały
jak czarno-srebrny mgła